Maria z Kożuchów Kokotowa (ur. 7 kwietnia)

Kiedy wraz z mężem – profesorem Józefem Kokotem – sprowadzała się w 1974 r. do Opola, zamykała zatoczone przez historię koło, bowiem Jej matka pochodziła z Ozimka, skąd jako 18-letnia dziewczyna wywędrowała do przemysłowego okręgu Górnego Śląska. Urodziła się Pani Maria w Chorzowie (wówczas Królewska Huta), gdzie też – już w polskiej szkole, po nauce w szkole powszechnej i Miejskim Gimnazjum Żeńskim, zdała w 1932 r. maturę, po czym zgodnie z sugestią ks. dra Bolesława Kominka (pierwszy, od 1945 r., Administrator Apostolski w Opolu, później we Wrocławiu, kardynał), studiowała w Wyższym Katolickim Studium Społecznym w Poznaniu, kształcącym katolickich działaczy społecznych. Po uzyskaniu dyplomu została zatrudniona przez bpa Stanisława Adamskiego w Kurii Diecezjalnej w Katowicach jako Generalny Sekretarz Katolickich Stowarzyszeń Młodzieży Żeńskiej (odpowiednie stanowisko dla młodzieży męskiej pełnił ks. dr Herbert Bednorz, późniejszy biskup katowicki). Pracę tę przerwało wtargnięcie do katowickiej Kurii Niemców we wrześniu 1939 r. Pani Maria zmuszona została wówczas do pracy (także fizycznej) w różnych miastach górnośląskich.
Po wojnie podjęła pracę w „Caritas” diecezji katowickiej, pomagając repatriantom, dzieciom i ludziom starszym. Po utracie pracy w tej szykanowanej przez władze komunistyczne organizacji, od 1948 r., znalazła zatrudnienie – aż do przejścia w 1973 r. na emeryturę, w działach ekonomicznych przedsiębiorstw górniczych, najpierw w Bytomiu, następnie w Katowicach. Zwolniona ze stałych obowiązków zawodowych, mogła wówczas z mężem przenieść się z Katowic do Opola, w którym profesor zatrudniony był od 1958 r. jako nauczyciel akademicki w Wyższej Szkole Pedagogicznej, a od 1966 roku, jako dyrektor Instytutu Śląskiego.
Pani Maria angażowała się wówczas przede wszystkim jako tłumacz i współuczestniczka zainaugurowanych przez męża kontaktów opolskiego środowiska nauczycielskiego z niemieckimi nauczycielami kraju Szlezwik-Holsztyn.
Po śmierci męża wróciła także do pracy społecznej. W 1980 r. była jednym ze współzałożycieli Klubu Inteligencji Katolickiej przy Katedrze Opolskiej, pełniąc przez 7 lat funkcję wiceprezesa. W tym czasie została także wybrana do Diecezjalnej Rady Duszpasterskiej. W latach 1981 – 1984 była, z nominacji prymasa Józefa Glempa, członkiem Prymasowskiej Rady Społecznej w Warszawie.
Mimo spotkanych w Opolu nieszczęść, w postaci przedwczesnej śmierci męża w 1975 roku, oraz utraty całego materialnego dorobku życia podczas tragicznej powodzi w 1997 roku, Pani Maria zachowała pogodę ducha i energię, której zazdroszczą jej liczni przyjaciele.